Zabiegi z użyciem gorącej parafiny

Autor: ANNA JURGIELANIEC
Drukuj artykuł


Parafina to węglowodór nasycony otrzymywany w procesie destylacji ropy naftowej. Parafina stała topi się w temperaturze 42-54C, a wrze w 250C. Duża pojemność cieplna i bardzo wolne oddawanie ciepła czyni parafinę szczególnie korzystnym medium zabiegów cieplnych.

Metodyka zabiegu

Parafinę doprowadza się do stanu płynnego w łaźni wodnej. Służą do tego specjalne elektryczne kuchnie parafinowe z układem termoregulacyjnym. W celu uzyskania lepszej plastyczności do parafiny stałej dodaje się parafinę płynną w stosunku 20:1. Przed zabiegiem owłosioną część ciała pacjenta pokrywa się wazeliną, aby ułatwić późniejsze usunięcie parafiny. Zabieg trwa zwykle 30-40 minut.

Kąpiele parafinowe - dotyczą zwykle części kończyn, które zanurza się w specjalnej wanience z parafiną ogrzaną do temp. 50-55 C na około 30 minut. Pacjent powinien w czasie zabiegu poruszać kończyną.

Okłady parafinowe - leczoną okolicę za pomocą pędzla pokrywa się wieloma warstwami parafiny o temperaturze około 60C, dającymi w sumie grubość ok. 1-2cm. Taki opatrunek na 30-35 minut owija się nawoskowanym papierem, folią, a w końcu kocem.

Zawijanie parafinowe - leczone miejsce, najczęściej staw, owija się kilkoma warstwami gazy nasączonej gorącą parafiną. Dalej postępuje się podobnie jak w przypadku okładów.

Skarpetki i rękawiczki parafinowe - stosuje się je niekiedy w przypadku stóp i dłoni. Kończyną zanurza się kilkakrotnie w gorącej parafinie, dalej postępując jak wyżej.

Lecznicze działanie parafiny

Stykająca się ze skórą warstwa parafiny utrzymuje zwykle temperaturę około 40C. Powoduje to stymulację mikrokrążenia oraz procesów metabolicznych. Ulegają przyspieszeniu wszelkie procesy gojenia, zwiększa się resorpcja wysięków oraz wydalanie toksycznych produktów procesu zapalnego. Energia cieplna wpływa też na zmniejszenie napięcia mięśni, a także na poprawę odżywienia stawów, co ma szczególne znaczenie w fizykoterapii stawów przeciążonych lub uszkodzonych przez procesy reumatyczne. Zabiegi parafinowe są również bardzo przydatne w terapii uszkodzeń powierzchownych nerwów, np. w porażeniu nerwu twarzowego, oraz zapobiegają przykurczom ścięgien i mięśni po urazach.

Zabiegi parafinowe wykorzystuje się także w kosmetyce, powodują bowiem poprawę odżywienia skóry i zwiększenie jej elastyczności oraz wygładzenie skóry.

Zabiegów parafinowych nie powinno się stosować w przypadku:

- wczesnych stadiów urazu oraz ostrych stanów zapalnych stawów; lokalne przekrwienie może nasilić stan zapalny, a także pourazowy wysięk i krwawienie,
- blizn we wczesnym stadium gojenia,
- ubytków i owrzodzeń skóry w miejscu zabiegu,
- zmian martwiczych i troficznych po urazach, m. in. Sudecka, uszkodzenia układu żylno-chłonnego w miejscu zabiegu, osteoporozy; w powyższych przypadkach niekorzystny jest narastający ucisk opatrunku parafinowego, który może pogorszyć ukrwienie tkanek i spowodować martwicę.

Ponadto wiele zabiegów w jednym cyklu (ponad 20) sprzyja osteoporozie bliskich kości.